Dağıl, ey göklerimi bürüyen gam bulutu!
Ölüm yağdıran öfken yıldırmaz bu umudu…
Bu umut gökler gibi bir çift gözde parladı;
“İlk hedef Akdeniz’dir” diyen sözde parladı.
Bu umut damlacığı oldu her çölde vaha,
Bu özge bir güneşti doğacak her sabaha.
Bu umut egemenlik, özgürlük umuduydu;
Görmeyen onu gördü, duymayan onu duydu
Bu umudun açtığı gözlerde uyku olmaz,
Bu umudun girdiği yürekte korku olmaz! ..
* * *
Ya kahrolup yitecek, ya var olacaktı Türk;
“Ya istiklâl, ya ölüm” buyurmuştu Atatürk…
Destan gibi dinledi tarih bu şanlı sesi,
Dindi tüm mazlumların dinmeyen inlemesi…
Şimdi bekçisiyiz biz özgürlüğün, barışın;
Önündeyiz uygarlık denen zorlu yarışın.
Ey Asyalı çocuklar; Afrikalı çocuklar;
Bu bayramda sizin de sevinme payınız var.
Bu bayram karanlığa doğan gündür, uyanın!
Atatürk’ten size de selamlar var, inanın…
Her gün yeni bir güneş doğup batar ardarda;
Bu güneş ki; hiç batmaz Yirmi Üç Nisanlarda…
Bir yanıt yazın