Sen çoktan uyumuştun
Ay batıyordu
Bozkır bir türküydü çoktan unutulmuş
Unutulmuş nabzında atıyordu gecenin
Doludizgin kısrakların nal sesi
Bir baykuş
Boynunda aslan yelesi
Ve gözünde şafağın çapaklı ışıkları
Seni sorguluyordu yorgun düştüğün yerde
Gölge uyutuyordu bir kavak çaya karşı
Dilleniyordu derdin dilsiz münadilerde
Son kurtlar uluyordu son dolunaya karşı
Gözü kanlı ve ağzı köpüklü vadilerde…

Sen çoktan uyumuştun
Ay batıyordu
Batıyordu bir gemi susamış bir denizde
Denizin ayağına yıldızlar batıyordu
Birden
Ayın batmakta olduğu yerden
Bir çağla koparıldı dalından çığlık gibi
Son bâkire iğrendi iffetinden
Sen hâlâ uyuyordun ay batıyordu
Cinler dev besliyorken
Bir karınca etinden…

Sen çoktan uyumuştun
Ay batıyordu
Batası bu şehrin arastasında
Yılgın yılanlar güvercin gözü satıyordu
Gece süt kıvamındaydı bozkırın bakır tasında
Sütleğen dallarında sürüngenler
Sütsüz ışıkları parlatıyordu
Yoz yıldızlar yağıyordu senin boz yatağına
Sen hala uyuyordun
Uyuyordu uyluğuna uygunsuz uzantılar
Başını koyduğun taş altını ıslatıyordu
Sen hala uyuyordun
Ay batıyordu…

Bu şiiri oyla Henüz Oylanmamış

"Ay Batarken" için ilk yorumu siz yapın

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir