Ay Battı Şiiri

ay battı anne, çocuklar kanıyor
sarhoş kent topluyor çekmecelerini
pantolonu yırtık uçurtmalar firarda
kim sobeler devler ülkesinde Gulliver’i?

kirli bir ırmak akıyor gönlümün ortasından
kırmızı bir turnayım göç kokan gözlerinde
aşktan düştüm anne, yazlarım kırık
nasıl söz anlatırım kalbimin ney sesine?

deniz de kesti saçlarını rüzgâra uyup
böyle olmazdı şarkı söyleseydi kül çiçekleri
öptüm dünyayı anne, yüzüme bakmadı
yanlış vadilere akıttık günahsız nehirleri

ay battı anne, her şey kanıyor…