Bahâr oldı bezendi dâr-ı dünya
Çiçekden oldı yür gül-zar-ı ukbâ
Çemen Erteng nakşın gösterür kim
Sabâya Hakdan irdi rûh-ı Mânî
Agaçlaruñ görüp neşv ü nümâsın
Heves ider ki yire ine tûba
Şecerde rûşen uş nâr-ı şükûfe
Meger girü tecellî buldı Musa
Sabâ ölmiş yiri uş kılur ihyâ
Zi virilmiş aña icâz-ı Îsâ
Tolu nur u sürûr u revhi ü reyhân
Meger oldı çemen Firdevs-i ala
Benefşe gûş olmışdur meger kim
İder bülbül gülüñ vasfını imla
Gören gül nâzın u bülbül niyâzın
Bilür nice-y-di Mecnûn-ıla Leyla
Uzatmış dillerin susen meger kim
«enâsın ider ol sultânuñ inşa
İmâret kıl bizi câm-ıla sâkî
Harâb olsun n’olur bünyâœ-ı takva
Şerîat ahmakı nehy itse andan
N’ola çün akl virür aña fetva
Kadeh gam bahrına keştîdür ol kim
Necât isdeye bi’smillahi mecra
Görüben itidâlını bahâruñ
Ki andan zinde olur ervâh-ı mevta
Gülüñ karşusına sâz itdi bülbül
Bu şiri kim taña kaldı aña şura
Ne renge nakş itmiş sini Mevlâ
Ki âlem ışkuña kılur tevella
Lebüñde gizlü esrâr-ı kuli’r-rûh
Yüzüñde rûşen envar-ı tecella
Bu saç mı yâ şeb-i yelda vü ya Kadr
Bu yüz mi bedr mi yâ îd-i Adha
Agız mı bu ki varlıgın bilene
Diyilür yalemü’s-sırre ve ahfa
Saçuñuñ ukdesidür zulma menzil
Gözüñün işvesidür sihre me’va
Gözüñe ne aceb öykünse nergis
Ki olur bî-hayâ ol ki ola ama
Yañaguñ hacletinden derledi gül
Bi-hamdi’llah hayâ var anda bârî
Helâl itdüm gözüñe kanumı kim
Yoluñda ölmek-durur dirlikden evla
Gözüñe pend it zulmı kosun kim
Şehüñ der-gâhı oldı adle mesva
Melik Sülmân Süleymân-ı zemâne
Ki aña kul yaraşur Fagfûr u Kisra
Şeh-i iklîm ki oldı vü olısar
Anuñ hükminde cümle mülk-i dünya
Hak anı şahlıga hâs itdi düşmen
Nedür bâtıl nitekim Lât u Uzza
Ferîdûnsın olursa hasm ›ahhâk
Ola tamarları boynında efc
î
Kapuñuñ zînetin görüp selâtîn
Saña kul olmagı ider temenna
Sözüñde yoh dimek yohdur meger kim
Dilüñde zıdd düşdi yı-y-ıla ha
Sözüñ vardur dimekdür sâyile kim
Dilünüñ lâzımıdur vâv-ıla ra
Cihana cân u belkim câna hem cân
Bugün sensin nite kim lafz u manâ
Ne başara senüñle düşmenüñ kim
Ne avretdür ne er şöyle ki hunsa
Bir cevap yazın