Ben Ezelde Işkuñı Cândan Tevellâ İtmişem şiiri

Ahmedi

Bu şiiri oyla Henüz Oylanmamış

Ben ezelde ışkuñı cândan tevellâ itmişem
Tâ ebed uş senden artuhdan teberrâ itmişem

Her kişi bir nesne ider bu cihânda ârzû
Ben saña kul olmagı senden temennâ itmişem

Bir nazar kıldugı-çun gayre bu ter-dâmen gözüm
Kara dürtüp yüzine ben anı rüsvâ itmişem

Can lebüñ sırrında bir şîrîn-haber virdi baña
Ben anı gör kim ne lutf-ıla mü’eddâ itmişem

Sini görmekde gözümüñ ayni insâniyyetin
Sen bilürsin gerçi ayruhdan muammâ itmişem

Gayb nakşı-y-ıla her-dem müntakış ola diyü
Göñlümüñ âyînesini uş musaffâ itmişem

Rabbi ernî didüm-ise bir tecellî-çün n’ola
Göñlümi ol nûra çün kim Tûr-ı Sînâ itmişem

Ol güher yolına kim görinmez itmege nisâr
Altunı lal-i mezâb-ıla muhallâ itmişem

Bu vücûd-ısa aramızdaki olmışdur hicâb
Uş anı yoluña virmege müheyyâ itmişem

Yüregümüñ odına bir fath-i bâb ola diyü
Gözlerümüñ yaşını gör nice deryâ itmişem

Kadr ü câh u mâl ü mülk ü haşmetinden dünyanuñ
Çünki fânidür bu göñlümi teberra itmişem

Mümkin ola mı ki idem bu hâk-dâna iltifât
Ben ki bin kez Kuds gül-zârın temâşâ itmişem

Oldugum-çun yüzüñüñ mihrine şeb-nem bigi mahv
Adumuñ yirin serâdan uş «üreyyâ itmişem

Ikd ider her bî-haber har-mühreyi gûher diyü
Nakdümüñ ben ıkdını lü’lü-yi lâlâ itmişem

Her fasîhüñ sözidür lillâhi derr ü kâ’il
N’irede kim Ahmedînüñ şirin imlâ itmişem

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir