Kendinden kendine olur zilleti beynamazın,
Akıl fehim idraktadır gılleti beynamazın,
Kulak vurup dinlesinler bu renkte bulunanlar,
Huzuru Bar-i de yoktur rağbeti beynamazın.

Ey beynamaz hiç mi kalben koymassın mevlayı sen,
Bu mülkü hali mi buldun çekersin belayı sen,
Zehr-i katran hicran gibi yersin lokmayı sen,
İşte budur dimağında lezzeti beynamazın,

Dünyada abad görünür ahrette müflis olur,
Emsali erkân içinde adı namı pis olur,
Çininde libası parlar yüzü gözü his olur,
Yaz gününde kara benzer devleti beynamazın

Beynamaza dost olanlar dostuna düşman gezer,
Sureti adamdır ama idraki hayvan gezer,
Nice ki hayatı vardır dünyada insan gezer,
Can çıkınca tebdil olur sıfatı beynamazın.

Derûni şehrine baksan vesvese otağıdır,
Veçhinde biten tüyleri ardıçın yaprağıdır,
Vahşiden vahşidir yine alçağın alçağıdır,
Kilâp lehminden beterdir ceseti beynamazın.

Emrin ehlini tanımaz şer babında kâr eder,
Allah’tan ikâfe etmez kullardan inkâr eder,
Nerde bir mazarat görse sarılır şikâr eder,(şikâr=şikâyet)
Der Sümmani merduddandır hücceti beynamazın.

Bu şiiri oyla 1 oy 5,00/5 puan

"Beynamaz" için ilk yorumu siz yapın

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir