Bir Nabız Atımı Ötede Efsus Şiiri

Kafeste kuş sesi korkuya fanus
Yok faydası korkunun ecele
Gönül kadehinde umut
Dipsiz bir okyanus
Tutunup gün ışığına
Geceyi saçlarından tut
Akıllıysan güvenme aklına
Tek dur/ tek hücreli aşkı hecele
Gecelerken gündüzü Dakyanus

Kafeste kuş sesi camlarda pus
Sil camını yüreğinin ruhu feracele
Duyulmaz haykırışın şu serseri sokaklarda
Sen ey garip münadi sus
Mademki yok duyan seni senden gayrı
Sağalsın sayrı engerek
Yolcu yolunda gerek
Zaman dar işin acele
Yürü menzile doğru el mahkûm/ dil mahpus

Kafeste kuş sesi dergâhta Yunus
Dervişin hırkası hırsına mahfe
İşte yıkılıp gitmekte Bâbil
Her gece bir Şeb-i Arus
Bir özge âlemsin/ dal özüne/ sen seni bil
Ya uyan şu yakaza sandığın uykudan
Ya katıl bezmine Eshâb-ı Kehf’in
Ve sus
Bir nabız atımı ötede Efsûs