Bozkır Şiiri

-Sahildeki sevgiliye-

Ne avutur gönlümü denizi öpen kıyı
Ne martılar çığrışır özlediğim şarkıyı

Bir deniz öfkesidir yüreğimde kıvrılan
Hoyrat sesimde benim türküler alevlenir
Kuraklıktan kuduran ak benekli bir yılan
Düşlerimde her gece bir martıyla evlenir

O sahilde birlikte yüzdüğün güneş sanma
Burda aşkınca yakar bu kudurmuş kor beni
Ak kanatları ıslak martılara inanma
Kayalarda kavrulan sürüngene sor beni

O yeşil gözlerini andıran çiğli yaprak
Devedikenlerinin dallarında yeşermez
Kavrulur korlarında güneşin kıraç toprak
Üstünden geçen bulut iki damla su vermez

Ne çıkar yanıyorsam bu tutuşan bozkırda
Tut ki günbatımında o sahilde uyudum
Islak dudaklarınla sen öp akşamı orda
Çatlak dudaklarıyla terimi yudum-yudum
Bu yanık bozkır içsin güneşin gölgesinde

Benim türkümü ancak hasat zamanı köyler
Üstünden geçip giden telli turnalar söyler