Çün götürdi gül yanagından nikâb
Mevsüm-i işretdür ü câm-ı şarâb
Lâle bigi koma elden câm-ı mey
Ki itdi bülbül râst uş sâz-ı rebâb
Hayf ola ömrüñi zâyi eylemek
Hâzır-iken nimet ü baht u şebab
Sen şitâb it câm-ı cân-bahşa müdâm
Çün ider eyyâm geçmege şitâb
Bâg içinde ol gül-âbı nûş it
Ki ola renginün hayâsından gül-âb
Gâv u har içdügin içmekdür hata
Âdemî içdügin iç ki oldur savâb
Bâœe nûş it bâœa virme ömrüñi
Çün ezeldendür sevâb-ıla îkâb
Çün kalem yazdugı ayruhsı olamaz
Ne gerek câna bu renc-ile azâb
Gözde hwâb u tende kalmadı karâr
Senden ayruya ne âram u ne hwâb
Gözlerümdedür hayâli kaddüñüñ
Serv orada biter kim ola âb
Uş çiçek vakti irişdi Ahmedî
Ki ola gül bigi ayaguña türâb
Bu şiiri oyla
Henüz Oylanmamış
Henüz Oylanmamış
Bir yanıt yazın