Dediler ki… Şiiri

Kervanda nefes yok tek ses çıngırak
Heybeler gam dolu yollar çok ırak
Tükendi dermanın ey düş devesi
Bu son dönemeçte çök beni bırak
Bin sevda ezildi her çöküşümde
Ve bülbüller isyan edip düşümde
“Solmadı mı o gülistan? ” dediler

Dediler “hayale ser düşü uyu
Ki gözün görmeye Anadolu’yu”
Masada kadehi sanıp da kuyu
Bir tutam yeşile “bostan” dediler

Anadolu hatırlanmaz hatıra
Reva mıdır düş gerçeği batıra
Kâğıda sıçrayan üç-beş satıra
“Anadolu için destan” dediler

Yaşıyorken bilinmeyen ozanı
Ölünce ettiler çağ borazanı
Sorduk sebebini kızı-kızanı
“Bu da bir âdettir yastan” dediler

Sanat borsasından alındıkça ün
Dile gelmez yaşıyorken öldüğün
“Edebî iksiri bâde diye dün
İçen var kalaylı tastan” dediler

Sesi bu mu bağlamamın telinin
Gayrı selamı yok seher yelinin
Diz çöktürüp önünde bir delinin
“Öp elini işte ustan” dediler