Degül Binüm Bu Başumdagı Sevda Şiiri

Degül binüm bu başumdagı sevda
Ki aldaya anı beyzâ vü hamrâ

Gören düşde cemâlüñüñ hayâlin
Nazar ider mi ây u güne hâşâ

Temennâsı kamunuñ cennet ü hûr
Baña sensin temennâ zî temennâ

Belâ dâmı-durur saçuñ sevâdı
Göñül zülfüñde anuñ-çun dutdı me’vâ

Fenâ gerek seni isdeyene evvel
Anuñ-çun itmişem varlıgı yagmâ

N’idersin arzu Nîl ü Furâtı
Benüm gözlerümi eyle temâşâ

Senüñ dişüñe teşbîh itdügüm-çün
Tefâhurdan göge çıkdı «üreyyâ

Yüzüñi görüben kan derledi gül
Hayası var-durur iy rahmet aña

Gün-ile ay bahdılar yüzüñe
Zevâle düşdi ol bu kaldı taña

Nice aşûb ider ol fitne gözler
Dilegi cân mı-durur uş müheyyâ

İşidüp Ahmedî’den tûtî-yi rûh
Lebün vasfın didi kim zî şeker-hâ