Dolâbı Görince Döner Aglayı Zâr U Zâr Şiiri

Dolâbı görince döner aglayı zâr u zâr
Âşık bigi ki cânın yaha firâk-ı yâr

Yârından ayru düşdi anuñ-çun benüm bigi
Göz yaşını döküben iñiler hemîşe zâr

İçi taşı delük delük ü şerha şerhadur
Düşeli ögîne gam-ı yâr u gam-ı diyâr

Düşdügi-çün vatandan ırah ol garîbi gör
Ki âşüfte olup nice döner ü dutmaz karâr

Çoh dürlü zahm yidi vü çoh dürlü çekdi cevr
Anı vatandan ayıralı devr-i rûzigâr

İñlerse çeng bigi n’ola çünki zahm yir
Nâle iderse n’ola çü ney bigi derdi var

Geh bend ü kayda düşibenüñ oldı çâr-mîh
Geh süriyebenüñ yüzi üstine düşdi hwâr

Dâyim rükû c u secdededür Hızr bigi ol
Anuñ-çun oldı irdügi yir tâze sebze-zâr

Dolâb bir su-y-ıla suvarduhda bir yiri
Unnâb-ıla ineb biter ü hem gül ü enâr

Nesrîn-ile benefşe vü hem lâle açılur
Dahı hezâr dürlü reyâhın-ıla semâr

Bir yirde bir su-y-ıla biten nesne muhtelif
Fikr it bunı ne sun c olur u nîce kâr u bâr

Pes bil ki var-durur kamunuñ bir mü’essiri
Kim ilm vardur anda vü kudret hem ihtiyâr

Dolabuñ inüben girü çıhdugını görüp
Bil kim degül bu çarh-ı felek işi pâyidâr

Geh çıharur yaharu geh aşaga indürür
Pes âkıl-ısañ itme anuñ ömrine itibâr

Dolâb suda gözyaşı dökdise Ahmedî
Kan dökdi yaş yirine od içinde şem-vâr