Ebemin kuşağında yeşerir ışıldardı,
Ebemkuşağı gibi güneşin yedi rengi…
Derler ki, gün güneşin gece bağrını yardı
Ve renksizler kurt gibi saldırıp yedi rengi…
Uçarken takılıyor kanadı serçelerin;
Sanırsınız ebemin kuşağı bir kuş ağı…
Üşüyor gökçe renkler o boz renginde yerin,
Yaylandıkça yağmura ıslak ebemkuşağı…
Gülüyor bin ağıtla çehrelerdeki çengi,
Ağlıyor ağı için, kurtulan kuş ağından…
Gün soldurmuş güneşin verdiği yedi rengi,
Ebemkuşağı düşmüş ebemin kuşağından…
Bu şiiri oyla
Henüz Oylanmamış
Henüz Oylanmamış
Bir yanıt yazın