Gülen Gül Şiiri

Gün kanlı bir misketti dağların avucunda
Kan rengi bir gül açtı dikenli dal ucunda

Havada suydu duman toprakta tüldü buğu
Zemheri içiyordu baharda gül çubuğu

Meltemler rüzgârlaşır rüzgâr dağlarda erir
Karlı dağlar bağlara sonbaharı gönderir

Oy gülüm toydu gülüm ve güller gülümserdi
Taze gül gülüşünü günün dalına serdi

Açmadan solan güller son gününü hatırlar
Gülünmez bu bahçede güleni ağlatırlar

Gülünce gül o dağlar rüzgâra haykırdılar
Rüzgârlar gülen gülü çıtır-çıtır kırdılar

Her rüzgâr kasığında kaybolurken bir dağın
Dal kırıldı gül uçtu yaprağı darmadağın

Akrepler alkışladı zılgıt çekti yılanlar
Ve gülü görmediler bahçede bayılanlar

Kaç kere söylemiştim güle gülmemesini
Emerken engerekler Şahmaran memesini