itiraf ediyorum tanrım
sırtından vurulana zaafım büyük
affedilmez günahların ağırlığı altında
o cansız bedenden boşanırken bütün yük
mazi mazi aklanıyor gözümde
yaradaki dudak, sayfadaki yırtık
ölmek
nasıl ölürse ölsün
büyük haklılık
ve yaşamak denilen yanılgının ortasında
türlü ihanetlere uğrayarak
atından düşer gibi haksız düşerek
ensesinde deliği eksik
sırtında hançeresiz gezerek
kalbi bir türlü durmayan, duramayan ben
uyurken uyananlardan biri olarak
fena halde haksızım tanrım
sanki affetsen de
beni yanına alman icap edecek
doğrular çoktan bitti, ‘the end’ canım
finito, kalmadı yavrum, elimizde yok
belinde silah gezdirmeye başlayalı ahlak
şimdi kötüler ve iyiler atlarına binerek
uzaklaşsalar diye dua ediyor halk
ey iyiler ve kötüler
hele bıraksanız da
yaşasak
Bir yanıt yazın