Her Kelâmun Yigi Kim Söyler Anı Ehl-i Kemâl Şiiri

Her kelâmuñ yigi kim söyler anı ehl-i kemâl
Ne-durur hamd-i hüœâvend-i Tebârek ve Teâl

Kâdir ü Gâfir ü Bahşende vü Hayy ü Kayyûm
Hâlik u Râzık u Kuddûs ü İlâhü Müteâl

Ol melik kim ezelâ vü ebedâ mülkine anuñ
İrmedi irmeyiser âfet-i noksân u zevâl

Kâf u nûndan yaradur emri anuñ cism-ile rûh
Âb u gilden düzedür sunı anuñ hatt-ıla hâl

Lutfı vü kahrı recâsından u havfından anuñ
Ay her ayda gehi bedr olur u gâhî hem hilâl

Bir şererdür ki çıhar kudret-i şeminden anuñ
Gün ki yir ü gögi nûrı-y-la ider mâl-â-mâl

Bu tokuz çarh u yidi encüm-ile dört erkân
Kudreti kabzası altında dönerler meh ü sâl

Her yaña emri-y-ile kıldı güzer bâœ-ı cenûb
Her nefes hükmi-y-ile oldı revân peyk-i şemâl

Zerre zerre yir ü gök rast durup şöyle ki elif
Varlıgına dahı birligine şâhiddür ü dâl

Kibriyâsı hadreminde ki iremez aña ukûl
Ne melikler ki melekler yiridür saffı-ı niâl

Ceberûtına anuñ fehm bulamadı sebîl
Melekûtında anuñ vehme virilmedi mecâl

Ne mecâl ola ki anı hiss-ile idrak ideler
Ki anda akluñ dahı irişmegidür fikr-i muhâl

Gerçi pergâr-sıfat olubanuñ âhen-pây
Yürür ol dâyireye iremedi peyk-i hayâl

Şöyle kim nergis ola nâkıs u mutellü’l-ayn
Her ki vardur diye zâtına anuñ şibh ü misâl

İlmine rûşen anuñ gün bigi esrar-ı guyûb
Zâtına hâzır anuñ mâzî vü müstakbel ü hâl

Müminün göñlini lutfıdur iden şem-i safâ
Kâfirüñ cânına kahrıdur iden dâg-ı nikâl

Dutmadı zikri duran hâtıruñ âyînesi jeng
İrmedi ışkı irişen göñüle gerd-i melâl

Adıdur cânına âşıklarınuñ râhat-ı rûh
Şöyle kim teşne-lebüñ yüregine âb-ı zülâl

Oldı künhinde anuñ âkıla nergis bigi kûr
Kaldı vasfında anuñ nâtıka lâle bigi lâl

Taga ger emr-i hitâb olur-ısa haşyetden
Gerçi dil-seng-durur şem bigi eriye cibâl

Bu kamu havf-ile tûtî-i recâ şâh-be-şâh
Rahmeti bâgı hevâsında uçar fârig-i bâl

Şer-i pervâne-y-ile halka hidayet biribir
Ki ola ol şem-ile pür-nûr şeb-istân-ı dalâl

Aklı olan anı diye olmaya tâbi bir dem
Nefs-i emmareye kim zâlim ü câhildür ü dal

Nefs kej-tab-durur aña ne bürhân u delîl
Dâl egri oldugına dâl yiter hey’et-i dâl

İy ki kudret senüñ ü emr senüñ halk senün
Nite kim rahmetü fazlu keremü izzü celâl

Ahmedînüñ dut elin Ahmed-i mürsel hakı-çun
Ki andan aldı bu yidi şem-i felek nûr-ı cemâl

Derdine lutfuñ-ıla sen kıl anuñ dermân kim
Kamuya sensin iki kevnde âmâl ü mâl

Dest-gîr olgıl o üftâœeye kim sini diyü
Bî-nevâ geldi ki fazluñdan ide kesb-i nevâl

Kamu sendendür aña üşbu maânî-i bedî
Hikmet ü ilm-i beyan u edeb ü hüsn-i makâl

Sıfatuñda sözi eyle irdi kemâle kim anı
Ger kemâl işidür olursa diye kim zi kemal

Tab bahrından iden gûher-i nazmı istihrâc
Görmedi görmeye bu lutf-ıla bir akd-i le’âl