Kanto XV Şiiri

-Metin Cengiz’e

Flamalar vardı yukarılarda bir yerde
Havai fişekler davullar çifte çifte
Uçarı mendiller vardı kırmızı mavi
Avluda incir ağacı, saksı çiçekleri

Gemiler vardı ay ışığında yıkanmış
Sedef ve mercan, ışık ve gölge
Dolardı ruhuna yıldızlara baka baka
Dünya, gürültülü o koca orman

Avluda dönen leylaklar vardı
Bütün geceyi cam buğusu sabaha taşıyan çiçekler
Gözlerini açıp kapayıncaya kadar geçerdi Kevser
Bakır gözlü keder

Uzaklaşan trenler, ardıç kuşları, kartallar,
Acı çekenler vardı dünyada
Mutsuzluğa yenilen ruhu vardı
Giderdi taptaze bir sabaha,
titrerdi

Yüzünde kuş gölgeleri vardı, pars izi,
Buğusu varoluşun, bulantısı, sıkıntısı,
Yakıcı ısısı, çekirdeği gelecek yaşamın,
Dönerdi işte elinde ağrılı bir çiçek vardı

At fışkıları, fenerler, şimşekler boyunca
Dönüverdi belli ki insan kalmak için