Gönlümün alıp götürdüğü rüzgârın tefi
Bir vakit beden bulur aramızda Kevser
Ay saat kulesinin üstündedir
Bir kuş böler ışıklarını, aramızdan geçer
Derken çeliklerini sıyırır kent, esner,
Zamanın gürültüsü güçsüz ruhumda metal.
Merak ederim Kevser, kim doğrular
Benim bu dünyaya uyku halinde geldiğimi?
Yaralarımı deniz iyileştirir, kuşlar çizer
Ucu bucağı yok göğü Kevser
Benim hodan çiçeği koşmak isteyen rüzgârda
Taze güller için dünyanın bir ucuna
Duyuyor musun Kevser bu gece
Esmer bir çiçek çelik yelekleri deler
Ruhum buna bir anlam veremez
Gece rüzgâr çan sesleriyle döner
Bu gece hodan çiçeğiz biz Kevser
Beden bulur bedenimizde keder
Bu şiiri oyla
Henüz Oylanmamış
Henüz Oylanmamış
Bir yanıt yazın