Karakız-2 Şiiri

Sevdalarım özge benim
Toprak kokar ince-ince
Sanmam ki olsun sevenim
Karakız’ın sevdiğince

Nasırlı ellerimde örselenir bedenin
Hoyrat okşamalarım sanma verir sana haz
Buğusuz gözlerinde yaylamın bulutu yok
Bağlamamın teline uyar mı sesin senin
Hangi kışın ayazı tenindeki bu beyaz
Ellerinde gelecek baharın umudu yok

Biz hoyrat yaylaların rüzgârıyız Pamela
Devedikenlerinin dallarında gül olmaz
Senin gözlerin mavi Karakız’ınki elâ
O gözler ki ezeli yiğit başıma belâ
Bu sevdanın ateşi ölsem bile kül olmaz
Biz özge yörelerin insanıyız Pamela

Sen ırak sahillerin kızısın Elenora
Yakamozlar tutuşan gözün üşütür beni
Tarhanam kekik kokar toprak kokar ellerim
Ter siler, tırpan tutar, ateş yakar ellerim
Kırda türkü söylesem dağlar işitir beni
Sen ırak sahillerin kızısın Elenora

Çok türküler yakıldı gözlerin için Marya
Kör gözleri görmedi Karakız’ın gözünü
Bağlamamda inleyen tellere ne oldu ki
Karakız’ı söyleyen dillere ne oldu ki
Kar söndürür burada kara bağrın közünü
Bozkıra incecikten “elif-elif” yağar ya

Sen “deniz ülkesinde bir kızdın” Anabelli
Sevdamı söyleyen saz dokuz telli olmalı
En zorlusuna geldin biliyorum nazarın
Hep derdim Anabelli/ baba belli olmalı
Edgar beklesin seni o sahilde temelli
Hatıran bende gizli orda kalsın mezarın

Kurak gecelerimde düşüme giren deniz
Nemli meltemleriyle okşuyorken bağrımı
Yaylaların dalkıran rüzgârı kırsın beni
Biz koparıp da bize gönlünü verendeniz
Ecel dindirdiği an gönlümdeki ağrımı
Karakız karayelde kıra haykırsın beni