Lal Şiiri

Sen nesin ki yanarsın
Sisten bir kafeste lal
İçlenişin gül yağmuru, nar
Karışır kalbe vuran sese her bahar

Dünya evvelinde sislerin de bir dili var
Ağır, dalgalı ve sessiz
Ömrün gövdesine kaybolarak dokunurlar

Bense…
Büyük bir merak yüzünden indim bu bahçeye
Ey sis bürü beni al sinene sar