Matla-ı Nûr Oldı Yarun Yüzi Şöyle Ki Âfitâb Şiiri

Matla-ı nûr oldı yaruñ yüzi şöyle ki âfitâb
Hûb matladur kim eydür buña Bismi’llah cevâb

Gözlerümdedür hayâli kâmetüñüñ lâ-cirem
Yiri servüñ çeşme-i ruşen olur yâ cû-yı âb

Gönlümi saçuñda bulam gösterürseñ yüzüñi
Kim bulınur gicede yiten çıhıcah mâh-tâb

Agzuñı gonca sanurdum göricek ol noktada
Teng-durur tengsüz vallahü alem bi’s-savâb

Dâyimâ ışkun benüm göñlümde dutmışdur makâm
Genç ol yirde bulınur kim ola ol yir harâb

Dilerem kim varlıgumı yoluña terk eyleyem
Birlik anda olur ki götrile ara yirden hicâb

Ahmedi lalüñde ne gûher nihândur dir-iken
Sözi odından eridi su bigi dürr-i hoş-âb