Menimendedemen! Şiiri

kulaklarım tutuyor benim gözlerimi
burnuma alnımdan sarkıyorum
şakaklarım kaydırak
kaşlarım göz güneşi
bakınıp yürüyorum

aslında hayat diye bir şey yoktur
da o zaman ben neyi yaşıyorum?
güller açılır gülistan olur
bülbüller toplandı mı bahçeye
işte buralar hayat kelimesinden fazladır
takılıp düşüyorum

sevmek en ulusu yüksekliklerin
affetmek derdin dolusu
menimendedemen!
menimendedemen!
diye sanki bir ateş saçılıyor

vurulup yaşıyorum