Mermer Bebekler Şiiri

-Karacaahmet’de-

Her seher bir şimşek gibi dünden güne atlar
Gün yanığı mermerlerde gül kokulu hatlar

Bir deniz ki her damlası yıldırımla yunmuş
Nice bin can biten ömrü mermerde soyunmuş

İbret bir ibrişim gibi solgun bu yumakta
Sonsuzluğu sessizliğe sarmış uyumakta

Her taş bir tümsek üstüne kumru gibi konmuş
Kanadında gözyaşları kuş sesleri donmuş

Kıyam eden ak kundaklı bu mermer bebekler
O kavşakta sonsuzluğa teşyi için bekler

O bebekler emsin diye gökyüzünden yeri
Meltemlerde damıtılır servi gölgeleri

Ve yarımlar dön emrinin özünde tam olur
Cümle sesler sessizliğin sesine râm olur

Gece gündüz yan yanadır ışıkla karanlık
Zamanın sık dokusunda her asır bir anlık

Ha Alperen ha serseri ha sofî ha rindan
Bin bir şehrayin içinde uğuldar bu zindan

Ne bezm-i sûz-i dilâra ne uşşak ne sâki
Her mermerin ak alnında tek hat: “Hüvelbâki”