Âşığa aşkın âteşi gör ne yaradır
Derde çaredir
Aşkı olmayan beyvâne bey bîçâredir
Amma âvâredir
Her kimde ki lâ görünür ilm-i ibâre
Feyzi idâre
Halledemez kelâmını yüzü karadır
Fikri mudaradır
Yağma etsen âşık bâğını yâdân olmaz
Fikrine salmaz
Çünkü anın iştiyâkı âhi peridir
Meyli zâredir
Her kim ki sahiptir olur kendi özüne
Gitmez izine
Elbette o gûşların arzusu zâredir
Sanma ki hâredir
Çünkü anın fi‟ li bozuk dek ü dubaradır
Cismi mâredir
Yüzleri dost özleri düşmânına aldanma
Ne derse kanma
Yâr için cân fedâ edip sakın usanma
Gayriye yanma
Gayriye gönül verirsen yâr nicedir
Mülkün ordadır
Kazâ-i Narman bize dünyâlık mekân
Tenhaya diken
Sabâvetim Hüseyin‟ dir mahlâsım Sümmân
Pederim Hasan
Bunca müddet geçirdiğim Samikaledir
Kale ibaredir
Tevellüdüm seksen sekiz ondan sonradır
Meslek şuâradır
Bir yanıt yazın