Nev-bahâr İrdi Halleti’l-berekât Şiiri

Nev-bahâr irdi halleti’l-berekât
Yiryüzi oldı ravzatü’l-cennât

Eyle hoş-bûy oldı bâd-ı sabâ
Ki ider ûd u müşg ü anberi mât

Şöyle oldı sehâb gûher-bâr
Ki andan ister bihâr dürre zekât

Rad sûr urdı vü yir altından
Baş götürdi girü mevât-ı nebât

Göriben anı añla kim Hâlık’ı
Nice ider zinde Bâisü’l-Emvât

Kudreti-y-le ki yogı var eyler
N’ola ger dirile izâm-ı rüfât

Gör ölen yiri nice ider ihyâ
Rûh nefh idüben aña nesemât

Gül nikâbın götürdi vü bülbül
İder uş aña karşu hoş nagamât

Dil uzatdı señaya süsen kim
Hak bendinden irdi aña necât

Gûş oldı benefşe kim işide
Ki ne dir kuş be-nev nev lugât

El götürdi çınar ki ide senâ
Hamd-ile Hâlika ale’l-hâlât

Oda yandı karara lâle meger
Bildi nedür karârı hâl-i hayât

Nergisüñ gözlerine düşdi fütûr
Çünki gördi cihânı pür-feterât

Sûsen uş dil uzadıban eydür
Eksirü zikre Hâdimi’l-Lezzat

Haşerat-ıla yir yüzi toludur
Bes olur hâsılı anuñ haserât

Gonca dil-teng olup tonın yırtar
Gördügi-çün ki yoh bekâda sebât

Çeşme fikr it ne ibrete düşdi
Kim gözinden revân olur aberât

Gel gül-istâna varalum bir dem
Kim hevâ oldı anberîn-nefehât

Mevsüm-i bezmdür girü ki oldı
Gül ü sebze-y-le yir yüzi cennât

Hoş geçür vaktüñi mey ü ney-ile
Ki varur ney bigi yile evkat

Câm nûş it ki oldı akl-ıla hûş
Göñlüñe perde cânuña âfât

Varlıg ider seni cüœâ Hakdan
Pes olur defi efdal-i tâât

Ölmedin bu sıfâtı mahv eyle
Diler-iseñ ki saña keşf ola zât

Sûfiyâ dutmagıl kulak ki sözi
Kamu zerk u riyâdur u tâmât

Küfrdür zerk u şirki mahz-ı riyâ
Sûfiya ol ikisi Lât u Menât

Ne salât u sıyâm aña ki ide
Tâatı bulmag-ıçun ecr-i salât

Cennete ger semen ola tâat
Rahmet ü fazl nice olur isbât

Bî-riyâ tâat it ribâ umma
Ki ol-durur ol kabûl-i savm u salât

İlm-durur siyâdet ü bî-ilm
Nicesi diyeler size sâdât

İlmdür asl-ı tâat u bî-ilm
Seyyi’ât olur itdügüñ hasenât

Ne ola tâatuñ senüñ çünkim
Sekenât andan olur u harekât