Ölümü Yaşamak Şiiri

Ne güzel ölmüştük son kez
Dantellerken sahilimizi o sevda fiyordu
Kıskanmıştı bu ölümü nice ölümsüzler
Bu ölüm öncekilere hiç benzemiyordu

Ne güzel ölmüştük son kez
Yeryüzündeki açlığa gökler geğirirken
Ne kirkitler vurmuştuk umutsuzluk kilimine
Her yıldız bir umudun ipini eğirirken

Ne güzel ölmüştük son kez
Gönlümüzün göğsünde Hüma Kuşu teleği
Duyulmamış bir ninniydi kulağımızda zaman
Yelpazelerken ruhumuzu ölüm meleği

Ne güzel ölmüştük son kez
Söndürüp gökteki o son kandili
Nasıl da sevmiştik yatırıp dizimize
İpek saçlı kelebek kanatlı Azrail’i

İstersen bu ölümle kapatalım zamanı
Sen ve ben bir olalım yerle gök olsun iki
Bir türlü anlamadık yaşamak neydi dersin
Ölmekten yaşamaya zaman bulamadık ki