Sahıni Dost Ki Aldamasun Seni Bu Cihân Şiiri

Sahın i dost ki aldamasun seni bu cihân
Gözüñi aç göresin “küllü men aleyhâ fân”

Hafî degül bu ki müşkil harîfdür dünyâ
Ne sübhedür ki dilersin bu zâhire bürhân

Ne menfaat ide saña bu zâlim-i ranâ
Ne fâyide kıla baña bu düşmen-i nâ-dân

Neçün bu gûl u mugaylânı şöyle sevdüñ kim
Ne hûr ögüñe gelür ü ne ravza-i Rıdvan

Sipihr zahm urur cânunâ vü sen gâfil
Sitâre say ider kanuña vü sen şâœân

Bizüm anâmuz-ıçundur müdâm yir sâkin
Bizüm fenâmuz-ıçundur bu çarh ser-gerdân

Revâ mıdur ki fenâ ivini imâret idüp
Bekâ serâyını terk idesin ki ola vîrân

Görür-iken bu cihân mekrin aldanursın aña
Dirîg sini serâsîme eyledi şeytân

Yarın ayaga düşüp çünki hor olısaruz
Bugün bu başda neçün duta bunca kibr mekân

Çü çeng ura ecel aña ne Kaysar u Fagfûr
Çü el suna felek aña ne Kisra vü Hâkân

Saâdet ol kişinüñdür ki himmetinde anuñ
Vücûdı vü ademi ola âlemüñ yiksân

Nesîm-i emn ü emân n’irede ola çün kim
Semûm-ı fitne-y-ile toludur basît-i cihân

Arada Nûhı yitürdüñ hemîn ki bulınmaz
Veger-ni maşrık u magrib tolu-dur Tûfân

N’ireyi kim soraruz kamu tîh-i gafletdür
Arada Menn-ile Selvâ-durur ki oldı nihân

Cihânda añma vefâ adını ki ankâdan
Ne buldı ne bulısar say-ile kimesne nişân

Yir ehli âhı-durur görinen bu çarh-ı kebûd
Veger-ni eyt ki nedür mürtefi olan bu duhân

Nedür saña ne diyeyim felek ser-encâmın
Ki ol dahı bu arada olup-durur hayrân

Medar-ı çarha müdârâ gerek ki ol bizüm
Murâdumıza muvâfık ider degül devrân

İ kim şikâyet idersin günâh derdinden
Bu dünyayı ko ki aña hemîn budur dermân

Devâyı gündüzin eyle ki nuzc ala illet
Diler-iseñ seni öldürmeye şeb-i buhrân

Seher bigi kamu sıdk u safâ tolu göñlüñ
Eger ider-ise Kur’ân nücûmı-y-ıla kırân

Tedebbür eyle bu Kur’ânı kim yakîn bilesin
Nedür celâlet ü ikrâmı alleme’l-Kur’ân

Diler-ise ki saña rûzi ola îd-i ebed
Hakuñ yolında bu cânuñı eylegil kurbân

Düriş irişdürigör rûh-ı kuds ravzasına
Niçe bu kayd-ı heyûlâ ola aña zindân

İkâmet eyleyü biş rüknini sen islâmuñ
Diler-iseñ saña bend olmaya bu çâr-erkân

Kemâl ehli-y-ile ol be-her-tarîk refîk
Ki hîç irmeye dünyâ vü dînüñe noksân

Ko anı kim seni şeytân ider aña tahrîz
Dut anı kim saña sultân ider anı fermân

Halîl-vâr olur-ısañ tarîk-ı hulletde
Yakîn bu kim ola âteş saña gülü reyhân

Bi-gayr-i dîn-i Hanîfî ko cümle edyânı
Diler-iseñ ki saña rahm eyleye Rahmân

Bu dâr-ı emn degül dar-ı havfdur zinhâr
Dürüst eylegil îmânı kim bulasın emân

Güneş gibi eger olursa ten bürehne ne ayb
Çü nûr-ıla bizeye cânı hilat-ı îmân