Şairin Ölümü Şiiri

Yoruluruz
Dikenleşir bin kör çıbanın sızısı nasırımızda
O son çizgiye yaklaşır
Bir kâğıt gibi aklaşır
İnceliriz kalemlerce kırılırız

Duruluruz
Aydınlanır hayallerin deseni hasırımızda
Ümitlerin ötesinde
Bizi çağıran sesinde
Uyarız “dur” emrine vehmin dört yandan sarılırız

Vuruluruz
Akar kapkara kanımız ak kâğıda “âsâr”ımızda
Can kurgusunda zemberek
Yelkovan akrep engerek
Bir saatiz bileğinde yüreğin saat başı kuruluruz

Darılırız
Kahroluruz ufacık bir “iğne” kırılsa kusurumuzda
Bu kaçıncı turumuz
Şiir bizim “Sûr”umuz
Ölürüz ilk mısrada yeniden diriliriz