Sebil Ettim Düşlerimi Şiiri

Yağmurları uyutunca gözümde
Beynim hedef oldu yıldırımlara
Yitirdim kendimi kendi özümde
Tükürdüm aklımı kaldırımlara

Dipsiz gecelerin böğrüne attım
Gönlümdeki altın uçlu okları
Çoklar şiirinde güfteyi tattım
Beyit beyit besteledim yokları

Kanaat kanadı takıp gönlüm
Bir salkım üzümü bağ gibi gördüm
Masal mumlarını yakıp gönlüme
Küçük tepeleri dağ gibi gördüm

Günün ayazında donunca dilim
Yükledim baharı kışın sırtına
Hem yatak hem yorgan olunca kilim
Kollarımda sabahladı fırtına

Emanet ömürden kopan her günün
Akşamında umut yiyerek yattım
Son ilmeği atılırken örgünün
Yağmur dindi şemsiyeyi kapattım

Yüreğim hasta bir kuşun canında
Işık yiyen odaklarda gözüm kör
Ulu bir mabedin şadırvanında
Sebil ettim düşlerimi sen de gör