Şehâ Çün Kim Elüñ İrdi Geçürgil Hoş Bu Devrânı şiiri

Şehâ çün kim elüñ irdi geçürgil hoş bu devrânı
Bu güni koma yarına ki götürmez bu devr anı

Ne gûn-â-gûn bezenmişdür bah âhır kûh u sahrâya
Ne reng-â-reng olmışdur gör âhır bâg u büstânı

Nice kim saçılur yire hevâdan beyza-i kâfûr
Bulıtdan sebze üstine dökilür dürr-i Ummânî

Nebâta ne haber virdi hazân kim ditreyü yaprah
Teninde şöyle kim lâle kurıdı korhudan kanı

Sabahı gör ki mihr-ile cihâna ne haber virdi
Sabûh-ıçun bir iki ayah giceden var mıdur kanı

Revân it câm-ı zerrînden bu yâkût-ı revânı kim
Çemen pîrûzesin düzdi hazân lal-i Bedahşânı

Kanı ol câm-ı cân-perver ki unıtdurur ser-encâmı
Virür ol cânuña kuvvet kılur rengüñi mercânı

Çü bâœe revh-i reyhândur dilerseñ rûhuña râhat
Koma lâle bigi bir dem elüñden sen bu reyhânı

Mey-i gül-rengi nûş eyle anı yâd itme ki itmişdür
Çemende sebzenüñ rengin hazân yili zaferânî

İ tûbâ-kadd kevser-leb çü yüzüñdür gül-i cennet
N’ola ger yile virdi-y-se hazân bâg u gül-istânı

Saçuñ sevdâsına düşüp benefşe soldı-sa ne gam
Senüñ zülfüñ olan yirde n’iderler her-perîşânı

Döküldi-y-se n’ola nergis basarsuzları n’iderler
Senüñ fitne gözüñle kim olupdur akl hayrânı

N’ola yahıldı-sa lâle ki tâbından yañaguñuñ
Arak içinde gark itdi hayâ gül-berg-i handânı

Lebüñüñ şavkı-la gonca n’ola dil-teng itdi-y-se
Kamu teşne-ciger olan bulur mı Âb-ı Hayvânı

Mey ü ney hâzır u nukl ü harîf ü sâki-yi gül-ruh
Eger tevbe kılur-ısañ ider mi Hak kabûl anı

Baña peymâne-i mey sun ko peymân şîşesi sınsun
Ben evvelden bilür-idüm ki n’olısar bu peymânı

N’olur âhır ser-encâmuñ çün evvelden yazılmışdur
Bu zühd-i huşk ki idilür nedür bes zerk ü nâ-dânı

İnâyet olmasa Hakdan döner isyâna her tâat
İnâyet olıcah olur kuluñ tââtı isyânı

Bu reyhân-ı revân-bahtı sebük-rûh olana sungıl
Girân cânı aradan sür ki meclis ola rûhânî

Bu cân mihmân-durur saña giramî dutgıl anı kim
Kerem ehli ol olur kim giramî duta mihmânî

Ele girmiş-iken fursat bugün yi vü yidür mâlı
Komagıl yârına nesne ki fânîdür cihan fânî

Cihânuñ Zâline ankâ döyemez kim olur Rüstem
Ki destanı urur yire hezâran Zâlı Destânı

Felek Çimşîde n’eyledi ya ›ahhâk u Ferîdûna
Cihân gör Şâsıbı n’itdi veyâ Sâmı Nerimânı

Nesine garre olursın cihânuñ çünki görürsin
Ki bu bir kaç yıl içinde neler kıldı bu devrânı

Selâtîn tahtını yile virüp tâcın yire urdu
Görür misin ki gerdişde n’ider bu çarh-ı gerdânı

Belâ vü mihnete düşüp Süleymân tâcın urınmah
Ne assı çün yile virür felek taht-ı Süleymânı

Ulu sâhib-Kırân olmah dilerseñ şöyle kim keyvân
Ko bu yile varur tahtı unıt bu kasr u eyvânı

Perîşândur cihân anı peşîmânlıhdur isdeseñ
Peşîmânlıh dilemezseñ ko elden bu perîşânı

Olur sultanlıh isdeyen cemî-i halk muhtacı
Olur dervîş-nefs olan yidi iklîbm sultanı

Necâset-gâhı n’idersin taharet mülki var-iken
Kogıl bu kül-hânı ki ola saña ol gül-şen erzânî

Bu biş hiss-ile dört erkân hicâb oldı saña Hakdan
Hakı isterseñ elden ko bu biş hiss-ile erkanı