Yobaz Şiiri

Bir güneş görmesi kabil değil erbab-ı dile,
Kaplamış sis gibi etrafı güruh-ı hazele;

…….ümmet denilen şu haşere
…….dır bence huzur-i beşere.

Cennet’i fasl-ı taharet iledir ispatı,
Sanki yutmuş gibidir mebhas-ı kazuratı.

Yakışır şekline timsal-i fezayih dense,
Bir yıkık eski kenef künküne benzer ense.

Koku aldıkça koşar hırs ile mevta peşine,
Benzemiştir yüzü sırtlan derisinden meşine.

Sû-i hazım olsa gerek bilmediği varsa onun,
Midesi iskele sanki odun oğlu odunun!

Ankara