Yürü Git Şiiri

Okyanusların dibi sığlığın kadar derin
Güneşin yüksekliği bakabildiğin kadar
Salıver dizginini doru düşüncelerin
Sevdanın sıcaklığı yakabildiğin kadar

Hani bazen düşlerin bir denize dalar da
Bir martı çığlığında suya düşer ya yüzün
Denizini kurutmuş dümensiz adalarda
Son midye kabuğudur suyu kanatan hüzün

Susturmak istiyorsan özleminin sesini
Karşındaki duvara düşür bir pencereden
Ipıslak saçlarını bir saksıya emziren
Krizantem kokulu bir kadın gölgesini

Sevda bahçelerinde gözlere diken isen
Yürü özlemlerini bohçalayıp bir güle
O sarhoş sokakların son sahibi sen isen
Gördüğün son ışığa yürü git güle güle