Zî Zülf-i Müşg-bûyu Zihî Sîm-gûn-zemah Şiiri

Zî zülf-i müşg-bûy u zihî sîm-gûn-zemah
Kim sünbül-ile ah güle urur bular zenah

Aksi yüzüñü itdi yiri gül-şen-i Bihişt
Rûşen budur ki nur-ı İlâhidür ol yañah

Geh dudaguña kand didiler gehî nebât
Şîrin budur ki kevsere tan urur ol duzah

Işkun-ıla zevâle nice düşdigüni gör
Şavkuñ-ıla muhâka nice irdi aya bah

Gicem bigi günümi benüm kara eyledi
Yaykara baña ol kaş-ıla ol gözü karah

Kana boyandı lâle vü urdı içine dâg
Senden benüm bigi ol dahı düşdi meger ırah

Dürler döker dişün sıfatında uş Ahmedî
İy lal-i leb bu gühere dutmak gerek kulah