Ay Dost Deyince Yeri Göğü İnleten Şiiri

Ay dost deyince yeri göğü inleden
Muharrem ustaydı bunu dinleden dinleden
Gönül kırmazdı bilerekten binleden
İnsan velisini neyledin dünya vay dünya ey

(Ay dost)
Sazını çalarken kendinden geçen
Gönülden gönüle kapılar açan açan
Aşkın dolusunu nefessiz içen
Gönül delisini neyledin dünya vay dünya ey

(Ay dost)
Garip babamdı Muharrem Usta
Bilirim aşığıdı sevdiği dosta dosta
Sazımın emaneti diyen son nefeste
Sazın ulusunu neyledin dünya vay dünya ey