Gün Aynasında Gönül Şiiri

Martılar denizlerin dudaklarında bulur
Yıldız karanlığında kaybolan gökyüzünü
Ölüler mezarlarda birer kırlangıç olur
Yerin penceresinden gösterse gök yüzünü

Ünü yorgun yollara saçılmış nallarından
Zamana çivilemek deli-sakar atları
Sevdâ türkülerinin yelesinde okşamak
Dile pelesenk olan nemli nakaratları

Oturtup bir cumbaya insansız sokakları
Fesleğen saçlarında bir kuşluğu taramak
Kuş sesinin saksıya işlediği nakışta
O en büyük nakkaşın imzasını aramak

Meltemin çiçeklerde damıttığı baharı
Son nefesini veren kelebeğe içirmek
Parlatıp aydınlığın o altın düğmesini
Karanlığın daracık iliğinden geçirmek

Düne dönmek dünlerden yarınları izlemek
Uyumak bir hayatı yılların gölgesinde
Geleceği geçmişin gün sütüyle emzirip
Son menzile yollamak yolların gölgesinde

Duyarak sonsuzluğun çağrısını her seher
Dünlerin aynasından yarınlara görünmek
Uzanıp kar beyazı bir bulutun üstüne
Toprağın ter kokulu baharına bürünmek