Koşma Şiiri

-Karacaoğlan Meltemiyle-

Deli gönül bulup-bulup yitirdi
Ne gözler içirdim hilâl kaşa ben
Herkes başladığı işi bitirdi
Gele-gele yine döndüm başa ben

Ömür gazel döktü gönül güzünden
Hazanın hayratı bize hüzünden
İnan ey sevgili senin yüzünden
Hedef oldum atılan her taşa ben

Pişemedim hasret denen ateşte
Ayağım gölgede başım güneşte
Felek ile tutuştuğum güreşte
Sen olmasan gelir miydim tuşa ben

Niye ey sevgili bu sitem niye
Gurbette ulaştı gün ikindiye
Belki senden haber getirir diye
Boyun büktüm gökte uçan kuşa ben

Geceyi seyrettim gözün diyerek
Hayalini sevdim özün diyerek
Açsın zemheride yüzün diyerek
Beyaz güller ektim kara kışa ben

Gönlün hasretimle gemlendi ise
Gurbet yüreğinde demlendi ise
Gözlerin aşkımla nemlendi ise
Kurban ola’m o gözdeki yaşa ben