Levh-i kudretde yazılalı nüku-ı kayinât
Sûrete gelmedi gelmez bu sıfatlu hîç zât
Dudaguñdan keşf olmışdur işârat-ı şifâ
Yañaguñdan vâzıh olmışdur beşârat-ı necât
Yüzüñe hayrân kalanuñ gündüzi nevrûz u îd
Saçuña vâlih olanuñ gicesi Kadr ü Berât
Kanı Îsi ki ögrene agzuñdan ihyâ âyetin
Kanı Mûsî kim aña göstere zülfüñ mucizât
Yüzüñi kıble düzüpdür mü’minât ü mü’minîn
Kaşuñı mihrab idipdür âbidîn ü âbidât
Sâniuñ sunında gâyetdür cemâlüñ bu söze
Yañaguñuñ nûrı uş gün bigi ruşen beyyinât
Şöyle şîrîn-şûh ider vasfın lebüñüñ Ahmedî
Kim odından hal olup yire geçer âb-ı hayât
Elüme dahı eger girür-ise vuslat-ı dost
Diyem kim baña ne mihnetler itdi firkat-i dost
Yüzümi Kabe bigi işigüñde hâk kılup
İdem bu cânumı kurbân be-resm-i hidmet-i dost
Niçe ki güneşe şeb-nem idem vücûdum mahv
Tecellî ider-ise gözlerüme ru’yet-i dost
Yahıldı derd-ile vâ-hasretâ diyü cânum
Dahı n’olur ide tâ hod baña bu sîret-i dost
Egerçi tatlu-durur cân u ömri hoş-lezzet
Velî olur dahı yigrek lezzet ü halâvet-i dost
Vefâ vü râhatına ayruguñ nazar atar
Göñül kim hoş gelür aña cefâ vü mihnet-i dost
Cemâli kıldı tecellî ki görinür rûşen
N’ireye kim nazar idem görinür sûret-i dost
Bi-hakkın cevr ü firâk u bi-hakkın devr-i visâl
Bi-hakkın lezzet-i âşık bi-hakkın izzet-i dost
Bi-hakkın sûziş-i şem ü bi-hakkın nâle-i ney
Bi-hakkın mihnet-i ışk u bi-hakkın nimet-i dost
Ki Ahmedî gözine biri peşşece gelmez
Cihânda her ne ki var anda gayr-ı hazret-i dost
Ol kişi kim işi güç anuñ dün gün âh ola
Kılma dahı cefâ aña kim ol günâh ola
Dutduñ göñül vilâyetini adl eyle kim
Zulm eylemek revâ degül aña ki şâh ola
Anber beñine kaldı zenahdânuñun göñül
Bî-çâre bilmez-idi ki yolında çâh ola
Gark oldı şem bigi ciger kanına gözüm
Hicrüñde vay aña ki bahtı siyâh ola
Vasluñ güline ol ire kim lâle bigi anun
Işkuñda varlıgı kamusı hâk-i râh ola
Şemi cemâlüñüñ salar-ısa cihâna nûr
Pervâne olup yanan aña hurşîd ü mâh ola
Vakt oldı Ahmedî’ye ki bir rahm idesin
Senden ırah işi niçe zârı vü âh ola
Kime kim irer-ise fazl-ı hazret-i Ceberût
Temâm keşf ola aña acâyib-i melekût
Sıfât-ı izzete mevsûf olmah ister-iseñ
Gerek ki mahv ola senden kamu sıfât u naût
Ne şûm olur göresin bu sıfât u nâsût u nâsûtı
Olursa göñlüñe rûşen seyrâyiri Lâhût
Bu hâk natını dür iy harîf tâ ki senüñ
İrişmeye kulaguña nidâ-yı mâte yemût
Dilüñde nokta vü hatt-ıla sath-iken dâyim
Kaçan bu kabz-ıla bastı bilesin iy mebût
Bu niçe sırdur u âhır ki hırsuñuñ karnın
Toyırımaz hamel ü sevr ü cedy ü delv-ile hût
İçüñ taşuñ tolu-y-iken bulıt ki şavkından
Fütûh-ı âlem-i gaybı kaçan ola saña kût
Tarîkı varmaga bir pîş bizi refîk gerek
Bu ince yolı nice varı bile her fertût
Çün Ahmedî ide Hârût bigi sihre şürû
Sözine Bâbil içinde taña kalur Mârût
Bu resme söyle sözi söyler-iseñ iy Elvân
Sahın ki söylememekden yig olmasun bu sükût
Eger güher göresin sanmagıl sen anı şebeh
Veger şebeh bulasın saymagıl anı yâkût
Işkuñuñ odına düşüm hâlümi sor iy habîb
Derd-mendem derdüme tîmâr eyle iy tabîb
Her gice sinün cemâlüñ şavkı-y-ıla tâ-seher
İñilerem şöyle kim gül hasretinden andelîb
Senden ırah şem bigi hûn-ı dildür yidügüm
Her kişi anı yir ki ezelden aña olmışdur nasîb
Tapuña irem diyü kapuñda çoh oldum mukim
Dimedüñ bir gün ki n’eyler işigümde bu garîb
Ne aceb yansa yüzüñ şavkı-y-ıla cânum oda
Ola mı pervâneden şema düşüp yanmah acîb
Sen baña benden yahın manîde senden ben saña
Gerçi sûretde ırag itdi beni senden rakîb
ˆd bigi yanar-iken Ahmedî’nüñ nâlesin
İşiden dir “inne İbrâhîme evvâhün münîb”
Bagrumı yaru nice urdı gamzeñüñ pekânı gör
Gözlerümden nîce ahar yüregümüñ kanı gör
Zülfüñüñ sevdâsına göñlüm olup-durur esîr
Ne belâ dâmına düşmişdür bu ser-gerdânı gör
Ol leb-i lalüñde gören müşg-i hâlüñi didi
Nîce bulmış Hızr bu ser-çeşme-i hayvânı gör
Cân behâ itdüm ayaguñ topragına didi akl
Kim bu gûher kıymetini bilmedi bu nâ-dânı gör
Ne belâdur ala gözüñ k’âl-ıla cânlar alur
Bu kamer devrinde sen bu fitne-i devrânı gör
Olalı göñlüm mekâmında şehâ ışkuñ mukîm
Genc-ile ne hoş imâret oldı bu virânı gör
Hüccetini yüzüñüñ rûşen ideli Ahmedî
Nice nâzük-nakş ider bu defter ü dîvânı gör
Dir-idüm kamkı yaña ola hac
İşi güñ didi ilâ haze’n-nehec
Vasluña ne vakt irem didüm gözün
Didi ki e’ssabrü miftâhü’l-ferec
Kaşuña öykünmek istedi hilâl
Akl didi zi-hayâl ü fikr-i kec
Ayaguñ topragına irem diyü
Kal ider güneş dekâyıkla derec
Gözüñe ökündi-se nergis n’ola
Afv it leyse ale’l-amâ harec
Gözlerüñ devr-i kamer binüm dimiş
Gamzeñ olmış uş aña akvâ el-hücec
Ahmedî bigi işigüñi senüñ
Bulana ne Kabe gerekdür ne Hac
Didüm yâre ki yüzüñ ergavândur
Didi kim kâmetüm serv-i revândur
Didüm yâkût-ı ter-durur dudaguñ
Didi agzum yarı kût-ı revândur
Didüm gözüñ kazâ ohını atar
Didi uş kaşlarum kurlu kemândur
Didüm kim beñlerüñ müşgîn-nefesdür
Didi kim saçlarum ânber-fişândur
Didüm kim dudaguñdur âb-ı kevser
Didi kim yañagum bâg-ı cinândur
Didim saçuñ-durur icâz-ı Mûsî
Didi agzum dahı Îsîden nişândur
Didüm gâmzeñ kazâ-yı dîn ü dildür
Didi zülfüm belâ-i akl u cândur
Didüm yaşum kapuñda âb-ı bakamdur
Didi yüzüñi gör ki zaferândur
Didüm kim Ahmedî derdüñden ölür
Didi ne çâre gamzem bî-emândur
Sahın zinhâr sen anuñ ala gözleri âlından
Ki câœû-yı siyeh-dildür egerçi hûb u ranâdur
Hazer it zülfi dâmından kemende düşmegıl nâ-geh
Kim ol pür-fitne pür-dildür egerçi pes dil-ârâdur
Ne hâşâlillah iy göñül dur ol müşgîn-hevâ yirde
Ki bunca akl-ı âkıllar anuñ ışkında şeyœâdur
Gözi kanuñ içer-ise itgil kim halâl olsun
Dilerse zülfi cânuñı digil kim uş müheyyâdur
Cemâli vasfını anuñ hoş eydür Ahmedî yâ-Rab
Bu ne hoş-nagme bülbüldür ki bu gül-şende gûyâdur
Baña ışkuñda n’itsün ped-i nâsih
Ne assı âşık olana nesâyih
Baña ögüt viren görse yüzüñi
Ola gün bigi özrüm aña vâzıh
Saçuña sûre-i Kadr oldı nâzil
Yüzüñden âyet-i nûr oldı lâyih
Ayaguñ tozınuñ bir zerresi-çün
Baha bin cân viren kişi ola râbih
Saçuñ sevdâsına gitse dil ü dîn
Ne çâre akla çün ışk ola râcih
Bu-durur maslahat âşık olana
Ki ide câna degin terk mesâlih
Saçuñ vasfın dir-iken Ahmedînüñ
Nefes agzında olur anber revâyih